साहित्यवेध

• गोश्ट प्रवासांंक न गेल्ल्या पोरांली         सदूक इतले आंनदी जावचे काय कारण नाशिले.शाळेत पयल तासाकत सरांन आमगेल प्रवास वेरुळ हांग वयतल म्हण सांगिले.गेल वर्सा तेमगेल प्रवास भीमाशंकर हांग गेल्लो.त्या वेळार केल्ली मज्जा,पळयीलो निर्सग ,झाडांचेर पळयील्ली शेकरु जातीची च्यानी हे सगळे आता दोळ्यां मुखार येवु लागीले.ह्या वर्सा बी प्रवासां वयतल म्हण तो आनंदातत घर येयीलो.           सांजेर केन्न एकपटी आईबाबा शेतातल्यान घर येता आनी तेमकां प्रवासा बद्दल सांगता अश जाल्ले.तो त्या विचारातच आंगणात भुगोलाचे पुस्तक काडन्न बशीलो.वेरुळाक वयताना खंचखंचे गांव लागतात ते तेकां सोदु जाय आशिले.थोडे वेळान तेगेल आवय बापुय शेतातल्यांन येयले.तेमी हात पाय धुले ना धुले अश कन्न तेमी बसताना तेणे सांगले.     " दादा,ह्या पटी आमगेल शाळेचो प्रवास वेरुळाक वयचो आसा.चारशी रुपय फी दवरला." सदून सांगले.तो बापायक दादा म्हणतालो            सदूल्या उलौवण्याचेर दादा काय उलयनास्तना गप्प रावलो.सदूक दिसले दादान आयकलना जाणकोण.परत सांगु केल तशी दादान सा...