नवी कविता

मोकळे होतसे गाणे

नात्यांची भरता जत्रा
खेळ कवडीचा चाले
व्यथेला वारस होता
भ्रमात पाळणा हाले .||१||

अंधुक स्मरते काही
नेत्राशी आतले खोल
जगण्याच्या ठेचांनीही
अंजना लाविले बोल ||२||

मेघांची किनार काळी
अस्ताला सूर्य जातांना
उजेड आतला पांगे
धुसर धुसर होतांना. ||३||

आटली नदी तरीही
प्रवाही होते जगणे
शेवाळ वाळते तेव्हा
दगडांचे होते गाणे. ||४||

स्तब्ध किनाऱ्यावरती
धाऊन येतसे लाट
विसावली पाऊलेआणि
जाण्यास निघाली वाट. ||५||

देहाचा फुलला चाफा
आशांची झडली पाने
शब्दांना सारून आता
मोकळे होतसे गाणे. ||६||

==================
डाॅ. कैलास रायभान दौंड